O dorobku naukowym Małgorzaty Trzeciak świadczy imponująca lista publikacji. Nasza laureatka zajmowała się głównie literaturą epoki romantyzmu, koncentrując się w szczególności na twórczości wielkiego poety, Giacomo Leopardiego.

Jej zainteresowania naukowe obejmują również analizę dialogu międzykulturowego w siedemnastowiecznym pamiętnikarstwie. W ramach tych zainteresowań powstało opracowanie naukowe podróżniczych wrażeń florenckiego pisarza komediowego i satyryka, Giovan Battisty Fagiuolego, który odwiedził Polskę w latach 1690–91.

Nie jest to pierwsze tego typu dzieło tłumaczone z języka włoskiego na polski – wspomnieć należy tu chociażby Diariusz podróży z 1652 r. urzędnika nuncjatury Giacoma Fantuzziego w przekładzie Wojciecha Tygielskiego. W pamiętniku Fagiuolego najciekawszy zdaje się jednak przenikliwy wzrok samego autora oraz bardzo specyficzne poczucie humoru wyróżniające nas, florentyńczyków, które w mistrzowski sposób oddaje w tłumaczeniu Małgorzata Trzeciak. Chodzi o wrodzoną ciętość dowcipu, uwielbienie dla ostrej repliki i poczucie niemalże brutalnego realizmu, które nie pozwalają nam okazywać zbędnych emocji – wszystko to, co Curzio Malaparte opisał jako: umiejętność sięgania do istoty rzeczy, do wnętrza rzeczy, chciałoby się powiedzieć, do piekielnego dna rzeczy.

Za przekład i opracowanie tego niezwykłego, cennego i ciekawego dzieła – obok Nagrody im. Leopolda Staffa – doktor Małgorzacie Trzeciak przyznana zostaje także nagroda Centro Studi Famiglia Capponi, które mam zaszczyt reprezentować.

Giovan Battista Fagiuoli, Diariusz podróży do Polski (1690-1691), Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie, Warszawa 2017