Laudacja wygłoszona 20 października 2019 roku przez Jolantę Dygul z okazji wręczenia nagrody im. Leopolda Staffa dla Jarosława Kiliana za spektakl Ptak zielonopióry.

Ptak zielonopióry to komedia w komedii, jak powiedzieliby Włosi, bowiem tę – wciąż aktualną – historię o ludziach dobrych i złych, zawistnych i szlachetnych opowiada nam Pulcinella, a właściwie cała zgraja tych neapolitańskich postaci w czarnych półmaskach z wielkim nosem, białych kaftanach, szerokich spodniach i w tradycyjnych stożkowatych czapkach, którzy przybyli do nas – nie mam co do tego żadnych wątpliwości – ze zbioru Divertimento per li ragazzi weneckiego malarza Giandomenica Tiepola. Neapolitański Pulcinella to postać enigmatyczna, filozoficznie wręcz uosabiająca grę kontrastów: z jednej strony żart, a z drugiej zaduma nad „teatrem życia”. Autorem tej komedii, inspirowanej między innymi baśniami Itala Calvina i Carla Gozziego, jest Jarosław Kilian; on także wyreżyserował ten magiczny spektakl, który z równym zachwytem oglądać mogą tak dorośli, jak i dzieci. Jestem pewna, że gdyby hrabia Carlo Gozzi zobaczył to przedstawienie, biłby gromkie brawa, bo wszystko w tym spektaklu urzeka: autorska wizja tej filozoficznej baśni (antyoświeceniowej w zamierzeniu weneckiego hrabiego), triki sceniczne, lalki, aktorzy, scenografia i muzyka na żywo. Po prostu świetny teatr, jak za dawnych dobrych czasów, dodałby Gozzi.