Laudacja Julii Wollner dla Stanisława Kasprzysiaka (VI edycja Nagrody Literackiej im. Leopolda w kategorii „In memoriam”)

Stanisław Kasprzysiak – urodzony w 1931 roku architekt, archeolog, eseista, prozaik i, być może przede wszystkim, doskonały tłumacz – dał nam, Polakom, możliwość poznania ponad 40 arcydzieł włoskiej literatury, w tym ważnych tekstów Pavesego, D’Annunzia, Chiaromontego czy Calassa. W jednym z wywiadów powiedział kiedyś, że, pracując nad tłumaczeniami, niełatwo było mu zdobyć się na wyrozumiałość wobec samego siebie. Wysokie wymagania, które nieustannie sobie stawiał, owocowały doskonałymi przekładami. Swoim kunsztem zadziwiają one jeszcze bardziej wówczas, gdy uświadomimy sobie, że Stanisław Kasprzysiak nie odebrał wykształcenia filologicznego – ukończył bowiem architekturę na Politechnice Krakowskiej.

Mówi się, że dobrego architekta powinna podobno cechować sumienność, odpowiedzialność, wszechstronność i cierpliwość. Stanisław Kasprzysiak nie podjął pracy w wyuczonym zawodzie, jednak przekłady konstruował właśnie tak, z maestrią godną najlepszego inżyniera: wykorzystując swoje szerokie zainteresowania, z odpowiedzialnością za każde słowo, gorliwością i samodyscypliną. Pragniemy mu dziś za to gorąco podziękować – ze smutkiem, jaki towarzyszy odejściu tych, którzy w sposób ponadprzeciętny i wytrwały przyczyniają się do rozwoju naszej kultury; z radością, jaka przepełnia wrażliwego czytelnika, gdy dostanie niezwykły dar słowa, pięknie przeniesionego na rodzimy grunt.