Laudacja wygłoszona w październiku 2016 r. przez Jolantę Dygul z okazji wręczenia nagrody im. Leopolda Staffa dla Katarzyny Skórskiej za przekład powieści Limbo.
Melania Mazzucco gości ze swymi książkami na naszym rynku wydawniczym od dziesięciu lat (Tak ukochana, 2006; Vita, 2008; Taki piękny dzień, 2010). Limbo to czwarta powieść, która trafia do rąk polskiego czytelnika, tym razem w przekładzie Katarzyny Skórskiej, młodej i bardzo zdolnej tłumaczki. Nie jest to jej debiut translatorski – zawdzięczamy jej m.in. pisma Gaddy i o Gaddzie przygotowane dla „Literatury na świecie” (nr 1/2, 2013), eseje Roberta Salvadoriego dla „Zeszytów Literackich”, książkę Tiziana Terzianiego Dobranoc, panie Lenin! (tłum. razem z Marcinem Wyrembelskim), wybrane baśnie włoskie w imponującym trzytomowym zbiorze Itala Calvina Baśnie włoskie: zaczerpnięte z przekazów tradycji ludowej (Czuły Barbarzyńca, 2012-2014), a także opracowanie przekładu Notatek Nicola Chiaromontego. Dodajmy także, iż tłumaczy ona filmy włoskie i polskie (na włoski, oczywiście).
Przekład Katarzyny Skórskiej znakomicie oddaje styl Mazzucco i dwupłaszczyznową strukturę narracji powieściowej – dynamiczną w relacjonowaniu czasu teraźniejszego („live”, relacje w trzeciej osobie) i bardziej statyczną w reminiscencyjnych powrotach do przeszłości (autobiograficzny „homework”). Oddaje także wyrazisty charakter historii: o młodej kobiecie, która wybiera służbę wojskową jako sposób na życie, o jej zderzeniu z wojenną rzeczywistością podczas misji w Afganistanie i próbie powrotu do „normalności” . Tłumaczka doskonale uchwyciła także emocje bohaterów drugoplanowych (siostra, matka, babka), ich specyficzny sposób radzenia sobie z rzeczywistością, a także, co warto podkreślić, perfekcyjnie wręcz opanowała terminologią wojskową, której w tej książce nie brakuje. Powieść wciąga i porusza, a to zasługa także i przekładu.